Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Taraxacum officinale & Dicranum scoparium

fotò
fotò
Pisso-chin

Taraxacum officinale

Asteraceae Compositae

Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.

Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.

Descripcioun :
Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.

Usanço :
Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre

Liò : Champ - Prado umido - Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780 (= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )

fotò
fotò
Dicrane-à-escoubo

Dicranum scoparium

Dicranaceae

Nom en français : Dicrane à balai.

Descripcioun :
Aquelo mousso acroucarpo pulèu de bono taio (5 à 10 cm) fai de mato souvènt redouno, mai que podon proun s'alarga. Au sourno dins li bos, èi proun verdo alor qu'au lume e sus cauquié pòu veni jauno. Li fueio, en lanço, soun proun longo fin qu'à 1 cm (x 2 mm) emé 4 lamo dentado (la pouncho adounc aparèis dentado sus lou dessubre). Li celulo soun longo e s'apichounisson sus li bout (prosenchime). Bèn que diouïco douno facilamen d'espouroufite.

Usanço :
Es uno mousso chanjadisso e èi toujour poussible de s'engana emé d'espèci mai raro dóu meme gènre.

Port : Acroucarpo
Taio : 2 à 10 cm
Fueio : 5 à 10 mm
Tipe bioulougico :
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Dicranum
Famiho : Dicranaceae


Ordre : Dicranales

Coulour de la flour :
Petalo : 2 à 5 cm
Ø (o loungour) flour : Dènt divisado (16)
Flourido : Autouno - Ivèr

Sòu : Si (Ca)
Autour basso e auto : 50 à 2000 m
Aparado : Noun
Nouvèmbre-Mars

Liò : Terralado - Aubre - Roucas - Sòu
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Oulartico
Ref. sc. : Dicranum scoparium Hedw., 1801

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
ges
ges
C
R
R
CC
CCC
CC

Taraxacum officinale & Dicranum scoparium

CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CC
CC

Coumpara Pisso-chin emé uno autro planto

fotò

Coumpara Dicrane-à-escoubo emé uno autro planto

fotò